Neki Jevreji nisu dobro došli u „Jevrejsku državu“
Ša bi se, o stanju cionističke države, sadašnje vlade i njenih prethodnica, moglo reći ocu političkog zionizma da je danas tu, koje izgleda da je postalo ustaljena tradicija?
Zabrana „jevrejske države“ Jevrejima nije ništa novo, ali je privuklo posebnu pažnju kada je američkom filozofu i političkom aktivisti Noamu Čomskom iz Jordana spriječen ulazak u Izrael 2010. godine, uprkos njegovom jevrejskom porijeklu. Izraelske vlasti mu nisu dopustile da održi predavanje na Univerzitetu Birzeit na okupiranoj Zapadnoj obali. Ovo je možda bilo iznenađenje neko vrijeme, ali Čomski nije jedini Jevrej koji je deportovan iz Izraela ili kojem je odbijen ulazak na područja pod izraelskom kontrolom. Sve veći broj jevrejskih aktivista iz cijelog svijeta suočava se sa istim problemom kojim rukovodi vlada koja sebe vidi kao lidera države za sve Jevreje.
Izraelska propaganda sada udara na nevladine organizacije, uključujući organizacije koje su osnovali Jevreji i koje djeluju u njihovo ime. Neki od njih su Izraelci, poput grupe „Breaking the Silence“ koju su osnovali bivši pripadnici izraelskih snaga odbrane koji žele da otkriju pritiske i ugnjetavanja koje okupacijska vojska vrši nad Palestinacima. Svaki put kada ova organizacija hoće da održi javnu tribinu ili izložbu u nekoj od evropskih zemalja, “proizraelski orijentirani” lobisti maltretiraju bivše vojnike, kao što je bio slučaj u Švicarskoj tokom juna, 2015. godine. Problem je otišao do izraelskog premijera Benjamina Natanjahua, koji je prošle godine odbio da se sastane sa njemačkim ministrom inostranih poslova Sigmarom Gabrijelom, jer je imao sastanak sa jevrejsko-izraelskim aktivistima iz „Breaking the Silence“ kao i sa drugim grupama koje se bave ljudskim pravima kao što je „B’Tselem“.
Jasno je da je vlada koju predvodi Natanjahu odlučna da se suprotstavi jevrejskim intelektualcima i aktivistima koji nisu u skladu sa zvaničnim stavovima Izraela. Sve više jevrejskih javnih ličnosti u Evropi suočene su sa žestokim kampanjama koje se protiv njih vode, a koje pokreću zvanični i poluzvanični proizraelski krugovi. Ove ličnosti su jednostavno kritikovale moralni odnos spram izraelske vojne okupacije palestinske teritorije. Zapanjujuće je čuti optužbe da oni “potiču antisemitizam” zauzimajući kritički stav i da su takvi napadi bili usmjereni na jevrejske ličnosti kao što je pokojni Gerald Kaufman, koji je bio odgojen kao cionista, služio u britanskom Osnovnom domu 47 godina, a potom se zalagao za prava palestinskog naroda sve do svoje smrti, a umro je u februaru prošle godine.
Vrlo očigledna činjenica je da se ova promjena širi u mnogim zapadnim zemljama u pogledu jevrejskog odnosa prema Izraelu i njegove okupacije. Kritika su u porastu. Migracije su u porastu, s obzirom da se mnogi “bivši Izraelci” trajno sele u Evropu i Sjedinjene Američke Države, neki od njih izražavaju duboko protivljenje cionizmu i cionističkoj državi. Čak i Goa u Indiji privlači mlade Izraelce, sa privremenim ili stalnim boravišnim dozvolama, koji žele da se distanciraju od “jevrejske države”. Ironično je da je Berlin postao omiljena destinacija za desetine hiljada mladih Izraelaca koji nisu vidjeli mogućnosti i prilike za sebe u Tel Avivu i drugim većim gradovima.
Dok izraelska propaganda usmjerava optužbe protiv “antisemitizma” protiv pokreta „Boycott“, „Divestment“ i „Sanctions“ (BDS), ona se ne bavi činjenicom da je velik broj osnivača i ključnih aktivista u pokretu širom svijeta, da su to ustvari Jevreji koji su otkrili istinu u vezi Izraela i njegove okupacije. Zbog toga nije bilo iznenađenje za Lorda koji je rođen u Novom Zelandu da otkaže svoj koncert zakazan za juni, u Tel Avivu nakon što je dobio otvoreno pismo od jevrejskog sunarodnjaka, autora Justine Sachsa i palestinke Nadie Abu Shanab. Naravno, kasnije je pokrenuta zlobna kampanja protiv 21 godišnje pjevačice, bez imalo ustručavanja da se ona okleveta a njen potez označi kao antisemitski, jedan pojedinac je kupio reklamu na cijeloj stranici Washington Posta u kojoj ju je opisao kao fanatika.
Rast antiokupacijskog pokreta širom Evrope i SAD nije se dogodio isključivo zbog uticaja palestinskog aktivizma, realnost Izraela i njegova okupacija, posebno brutalnost njegovih oružanih snaga, otkrivena je, što je dovelo do ove promjene u javnom mijenju. Mnogi Jevreji se sada udružuju u dizanju glasa protiv onoga što Izrael radi Palestincima „u ime Jevreja“. Rezultat je osnivanje grupa kao što je „Jevrejski glas za mir“, čiji članovi govore protiv okupacije, baš kao i oni iz „Breaking the Silence“. Oni nisu sami.
Procjenjuje se da je broj Jevreja koji demonstriraju u evropskim gradovima pod palestinskim zastavama ponekad veći od onih koji mašu izraelskim zastavama. To se, na primjer, dogodilo u ljeto 2014. godine, kada je izraelska vojska dva meseca bombardovala Gazu. Što je još važnije, poznati Jevreji širom Evrope često ne prisustvuju okupljanjima iz “solidarnosti sa Izraelom”, koja imaju poteškoća u mobilizaciji dovoljnog broja ljudi, pa ih zamjenjuju velikim brojem zastava kako bi pokušali prikriti tu činjenicu.
Sa razvojem društvenih mreža, javna svijest o jevrejskim organizacijama protiv izraelskog režima je porasla. Sada postoje online nevladine organizacije sa velikim i globalnim članstvom, koje šire svoje znanje i iskustva kako bi se okončala izraelska okupacija. Ovo prisustvo na mrežama pomaže u smanjenju uticaja kampanje za klevetu i ograničenja kojima su izraelske vlasti izložile aktiviste.
Zato nije iznenadilo da je Izrael 2018. godine, počeo objavljivati listu „zabranjenih organizacija“ čiji će članovi biti spriječeni da ulaze u cionističku državu. Lista uključuje „Jewish Voice“. Vlada aparthejda nastoji vršiti monopol nad “The Jews” i stoga je zabrinuta za sve veću i rastuću opoziciju u jevrejskim krugovima prema politikama okupacije, u kojima učestvuju i Jevreji sekularisti, kao i Jevreji vjernici.
Vidjeli smo velike demonstracije ultra-ortodoksnih jevrejskih grupa na ulicama Njujorka, koje se bore protiv Izraela i cionizma. Ulice zapadnog Jeruzalemskog susjedstva Me’a She’arim svjedočile su takvim Jevrejima koji su izrazili svoju frustriranost u pogledu priznanja Amerike Jeruzalema kao glavnog grada Izraela. Neki su čak govorili o tome kako će Izrael napustiti zauvijek. Teško je naići na izraelske zastave da se vijore u njihovom kraju, ali ponekad imaju i palestinske zastave na zidovima. Poruka je jasna.
Sve ovo ukazuje na činjenicu da je vrlo teško za bilo kakvu propagandu, bez obzira koliko ona moćna i dobro finansirana bila, da opravda ono što se događa bez sumnje u kredibilitet toga. Sve više Jevreja širom svijeta osjeća teško opterećenje zbog sivih betonskih zidova, ponižavajućih kontrolnih punktova, bombardovanja, ubijanja, konfiskacije zemljišta i rušenja kuća u njihovo ime od strane entiteta koji tvrdi da je „Jevrejska država“. Činjenica da ista ta država sada zabranjuje ulazak Jevrejima i jevrejskim organizacijama, ilustrira zabrinutost te tvrdnje. Neki Jevreji definitivno nisu dobrodošli u „jevrejskoj državi“.
Autor: Hossam Shaker
Izvor: middleeastmonitor
Za Akos.ba preveo Fahrudin Vojić
