Da li je dozvoljeno plakanje za umrlim?

Ibn Omer, r.a, pripovijeda da je Allahov poslanik, s.a.v.s, u društvu sa Abdurrahman bin Avfom, Sa’d bin ebi Vekasom i Abdullah bin Mes’udom, radijallahu anhum, posjetio Sa’d bin Ubadeta pa je zaplakao. Kada su prisutni vidjeli da Allahov poslanik, s.a.v.s, plače – i oni su se rasplakali, pa im on reče:
ألا تَسْمَعُونَ إِنَّ اللَّهَ لا يُعَذِّبُ بِدَمْعِ الْعَيْنِ وَلا بِحُزْنِ الْقَلْبِ وَلَكِنْ يُعَذِّبُ بِهَذَا وَأَشَارَ إِلَى لِسَانِهِ أَوْ يَرْحَمُ *
“Poslušajte! Zaista Allah ne kažnjava, zbok suza u oku niti zbog tuge u srcu, nego kažnjava ili milost svoju ukazuje zbog ovoga” – i on pokaza na svoj jezik.” (Buhari)

U drugom hadisu navodi se od Usame bin Zejda, radijallahu anhuma, da su Allahovom poslaniku, s.a.v.s, dodali sina od jedne njegove kćerke dok je bio na samrti, pa je on gorko zaplakao. Sa’d mu reče:
يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا هَذَا فَقَالَ هَذِهِ رَحْمَةٌ جَعَلَهَا اللَّهُ فِي قُلُوبِ عِبَادِهِ وَإِنَّمَا يَرْحَمُ اللَّهُ مِنْ عِبَادِهِ الرُّحَمَاءَ *
”Šta je to, o Allahov poslaniče?! – a on odgovori: ’Ovo je rahmet – milost koju je Allah ulio u srca svojih robova, a Allah ukazuje svoju milost samo onima koji su milostivi.” (Buhari)

Enes, r.a, prenosi da je Resulullah, s.a.v.s, ušao kod svog sina Ibrahima, a on na izdisaju pa je zaplakao i suze prolio. Tada mu Abdurrahman bin Avf reče: “Zar i ti, o Allahov poslaniče?! – a on odgovori: ’O Ibn Avfe, zaista je ovo rahmet – milost Allahova,’ a zatim dodade:
إِنَّ الْعَيْنَ تَدْمَعُ وَالْقَلْبَ يَحْزَنُ وَلا نَقُولُ إِلا مَا يَرْضَى رَبُّنَا وَإِنَّا بِفِرَاقِكَ يَا إِبْرَاهِيمُ لَمَحْزُونُونَ *
“Oko suzi a srce tuguje, ali nećemo izgovoriti ništa osim onog čime je zadovoljan naš Gospodar. Uistinu smo zbog rastanka s tobom ožalošćeni, o Ibrahime!” (Buhari) 

Hfz.Dr. Halil Mehtić

Akos.bA