Negiranje genocida nad Bošnjacima na međunarodnom nivou
Četvrt članak iz knjige „NEGIRANJE GENOCIDA NAD BOŠNJACIMA“ mr. Elvedina Mulagića Negiranje na međunarodnom nivou
Edina Bećirević baca jedno potpuno novo svjetlo na uzroke zapadnjačke apstinencije od prepoznavanja genocida nad Bošnjacima počinjenog u periodu 1992-1995. godine: “Genocid nad muslimanima u balkanskim ratovima bio je poznat svjetskim silama, ali ih to nije spriječilo da samo tri godine nakon toga dan Kosovske bitke i hrabrost srpskih vojnika slave širom Francuske, Engleske, Amerike. U tim godinama, u svjetskoj propagandi, Srbi su nakon počinjenog genocida nad muslimanima bili uzor hrabrih vojnika, a srpski narod model svim prkosnim narodima koji se bore za slobodu, ali i za širenje kršćanstva” (Bećirević, 2009: 63).
Iako se tokom genocida u BiH od 1992-1995. pristup zapadnih zvaničnika donekle činio iznenađujućim, naučna saznanja do kojih je došla Bećirević ukazuju da to nije bio novus i da su zlodjela i genocid nad muslimanima eufemizirani i veličani još za vrijeme Balkanskih ratova. Negiranje genocida nad muslimanima tokom Balkanskih ratova od strane zapadnih zvaničnika ujedno je uspostavilo tradiciju negiranja genocida nad Bošnjacima. Pored navedenog, Bećirević je utvrdila da “zapadna literatura zločine počinjene u ime srpskog herojstva uglavnom ignorira, da bi isticala srpsko herojstvo u odbrani ‘kršćanskih vrijednosti’ na Balkanu” (Bećirević, 2009: 59). Stoga se može reći da romantiziranje genocida nad Bošnjacima ima svoju manifestaciju i na međunarodnom nivou, kao i uspostavljenu tradiciju njegovog negiranja.
Optuživanje za genocid skoro uvijek generira diskusiju oko podataka i broja ubijenih. Žrtva genocida se gotovo uvijek podvrgava izmišljenim optužbama za počinjene zločine ili pseudoteoriji da su sve strane krive za izbijanje sukoba, što je uvijek polazna osnova u negiranju genocida. O primjeni ove pseudoteorije tokom genocida u BiH Bryant je kazao: “Međunarodna zajednica je dosljedno izjednačavala žrtve agresije s njihovim dželatima, da bi dokazali tvrdnju da je rat građanski rat, vođen između ‘ratobornih plemena’ Srba, Hrvata i Muslimana.”[2] odstupale od tog šablona, što je bio rijedak primjer. Svrha sistemskog izbjegavanja korištenja termina genocid bilo je sprečavanje negativne reakcije domaće i međunarodne javnosti koja bi mogla uspostaviti kritičnu masu za izvršenje pritiska na Kongres i Senat SAD radi donošenja moralne odluke o potrebi zaustavljanja genocida.
[2] U avgustu 1992. godine George Kenney, šef odjela za Jugoslaviju u State Departmentu, podnio je ostavku iz protesta prema Vladinoj
apstinenciji da djeluje protiv genocida u BiH. P. Ronayne, nav. djelo, str. 117.
Akos.ba
