Najveće slabosti izraelske okupacione vojske: Samoubistva, nizak moral i mentalne bolesti

Više od 250 dana od izbijanja izraelske agresije na Gazu, okupaciona vojska polahko otkriva probleme koji ubijaju njene trupe, zajedno s drugim faktorima koji ograničavaju njenu sposobnost da ostvari postavljene ciljeve. Mediji i analitičari sve češće govore o povećanom broju samoubistava, ozbiljnim psihičkim problemima i niskom moralu. Posttraumatski stresni poremećaj (PTSP) je pravi problem.

Vojska je, po svemu sudeći, otvorila istragu o fenomenu samoubistva među svojim vojnicima, jer nije bila u stanju da ga adekvatno otkloni. To je simptom mentalne bolesti koja pogađa sve više izraelskih vojnika. Najmanje jedan potpukovnik izvršio je samoubistvo, što je navelo šefa Centra za samoubistvo i proučavanje mentalnog bola Lior Tsfaty, profesora Yossi Levi-Belza, da kaže da je to pitanje krajnje iznenađujuće jer nisu navikli na njega tokom borbe, iako uključuje one koji pate od PTSP-a, koji se svako jutro bude uz razne prizore, zvukove i osjećaje krivice. Međutim, vojska odbija da objavi imena vojnika i oficira koji su izvršili samoubistvo i drži ih u tajnosti.

Izraelski vojnici su u Gazi otkrili da su, uprkos svojoj superiornoj opremi i intenzivnoj obuci, postali lahka meta za borce otpora. Iz procenta poginulih vojnika u akciji jasno je da je njihov život u tenkovima postao nepodnošljiv pakao. Njihova naređenja uključuju stalno ostanak unutar tenkova, a ne smiju ni gledati iz tenkova u slučaju da ih snajperisti gađaju. Nemojte ni pitati kako idu u toalet.

Štaviše, okupaciona vojska gubi uobičajeno visoko povjerenje javnosti koje je decenijama uživala.

Takvo povjerenje u rukovodstvo vojske narušeno je od početka rata u Gazi, značajno pavši sa 75 posto u martu na 59 posto početkom maja, dok 70 posto Izraelaca očito vjeruje da bi načelnik Generalštaba general Herzl Halevi trebao podnijeti ostavku zbog do njegovog sigurnosnog propusta 7. oktobra.

Ovo je glavni razlog za zabrinutost za vojsku, koja smatra da je zadatak održavanja svoje pozicije u srcu izraelskih građana službenom dužnošću. Problemu nisu pomogli ni njeni neuspjesi u Gazi, a vojnici koji se vraćaju s linije fronta davali su negativne komentare, povećavajući tako utjecaj njegovih neuspjeha na nekada dobro uglađen imidž.

Sve više Izraelaca više ne vjeruje da su “Izraelske odbrambene snage” najjače u regionu. Umjesto toga, oni su manje optimistični u pogledu sposobnosti trupa, što otežava podizanje morala u redovima i pobjedu u ratu u Gazi. Viši oficiri sada strahuju od potpunog gubitka kredibiliteta vojske. Još opasnije je to što više nemaju “moralni” autoritet da šalju vojnike u rat nakon njihovog obavještajnog neuspjeha prošlog oktobra.

Kriza povjerenja u okupacionu vojsku bila je evidentna, ne u kritičkim glasovima u inostranstvu, iako ih je bilo mnogo, već u onima unutar institucije. Grupa viših rezervnih oficira u činu brigadnog generala i više želi eksternu istragu neuspjeha rata u Gazi, jer su svojim očima vidjeli da su napravljene vrlo ozbiljne greške, uslijed kojih je okupatorska država platio visoku cijenu.

Smanjenje uobičajenog imuniteta vojske od javnih kritika posljednjih mjeseci je važno pitanje, jer mijenja njen dugogodišnji odnos sa širim izraelskim društvom. Do prije samo nekoliko godina, vojska je bila u velikoj mjeri „sveta krava“ koju Izraelci ne bi ni kritikovali niti pokušavali na bilo koji način oštetiti.

Tokom proteklih osam mjeseci rata u Gazi psihički problemi su značajno porasli među vojnim osobljem. Podaci pokazuju da je posljednjih mjeseci zabilježen zabrinjavajući porast broja onih koji primaju psihološke usluge.

Došlo je do toga da zvaničnici iz Odjeljenja za ljudske resurse vojske tvrde da su „psihološki problemi” postali pogodan izlaz za građane da izbjegnu služenje vojnog roka.

Treba napomenuti da su među poremećajima od kojih pate izraelski vojnici usamljenost i izolacija; prisilno odvajanje od rodbine; loša hrana, piće i spavanje; i ogroman pritisak zbog njihove nesposobnosti da predvide gerilsku taktiku, što im otežava predviđanje vremena i mjesta sljedećeg napada ili zasjede. Također su postali opterećeni drugim borbenim pritiscima, do te mjere da im se iscrpljuje psihička odbrana, a zatim dolazi do psihičkih slomova, uz nesanicu, povlačenje, zbunjenost, paranoju, nepovjerenje, osjećaj da su progonjeni i eksponencijalnu eskalaciju društvenih i psihološki problemi.

Dok je rat u Gazi nametnuo Izraelcima velike troškove u smislu ljudskih gubitaka i fizičkih povreda, psihički poremećaji doveli su do toga da hiljade vojnika traže liječenje. Zbog posttraumatskog stresa ljudi su počeli živjeti u stanju psihičke izolacije, a među vojnicima se širio fenomen plača. Mnogi su pribjegli najtežim vrstama nasilja kako bi dali oduška pritiscima koji ih uznemiravaju.(stav.ba)

akos.ba