Islam ispred nauke: Jedenje mesa grabljivica
Šejh Abdu-l-Medžid Ez-Zindani, prvi sekretar Instituta za naučna dostignuća, obuzet je ljubavlju za vođenjem naučnih diskusija sa vodećim stručnjacima iz raznih naučnih oblasti kako bi dokazao da su Kur’an i hadisi pretekli naučne činjenice o svijetu i čovjeku.
Ovo je jedna od diskusija vođena na jednom od tih naučnih susreta sa uvaženim profesorom Nilsonom, poznatim britanskim predavačem parazitologije. Učešće u diskusiji uzeli su i prof. Muhammed Jusuf Sekr i dr Muhammed Sadik Arefe sa univerziteta “Kralj Abdu-l-Aziz” iz Džede. U ovom broju časopisa “El-‘idzazu-l-‘ilmi” prenijet ćemo jedan dio te diskusije koji je u vezi sa zaštitom od parazita i mikroba, prilikom čega ćemo sasvim jasno vidjeti kako su hadiski tekstovi pretekli ono što je potvrđeno iz ove oblasti.
Šejh Ez-Zindani: Šta Vi, dr Nilson, mislite o jedenju mesa grabežljivih životinja općenito, s tim da je Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem, zabranio jedenje svih grabežljivih životinja koje posjeduju zube (očnjake) i ptice koje posjeduju kandže?
Dr Nilson: To je moja specijalnost. Postoje tri vrste trihina koje napadaju sve grabežljive životinje (mesojede). Jednu od tih trihina sam ja lično otkrio u istočnoj Africi. Ona je nazvana po meni Nilsonova trihina. Međutim, ono što je bitno je to da se ti paraziti prenose na životinje mesojede, a samim tim i na čovjeka ukoliko ih jede. Zboga toga smatram da je zabrana jedenja tih životnja jedna dobra stvar. To su uvidjela i neka plemena u istočnoj Africi, tako da oni izbjegavaju jedenje mesa grabežljivih životinja.
Šejh Ez-Zindani: Kada ste otkrili taj parazit?
Dr Nilson: Prije dvadesetak godina, i cjelo to vrijeme neki ljudi su sumnjali da li se radi o posebnoj vrsti trihina koja se razlikuje od ostalih. Razvojem novih naučnih metoda otkrili su se hemijski sastojci ovog parazita poput clordrique kiseline, koja je različita kod svakog parazita. Time je potvrđeno da se radi o posebnoj vrsti trihina.
Šejh Ez-Zindani: Da li su ljudi znali da postoji taj parazit kod grabežljivih životinja?
Dr Nilson: Ljudi su se po svome prirodnom nagonu klonili jedenja mesa tih životinja bojeći se da ih ne zadesi kakva bolest, međutim, nisu znali za tu bolest. Ja još nisam odgovrio na pitanje o pticama grabljivicama. U novije vrijeme je otkrivena nova vrsta parazita trihine koja se naziva trihina sidospartus i to u SSSR-u. Taj parazit živi u pticama grabljivicama, a jođ nije potvrđeno da se može naći i kod čovjeka iz tog razloga što ljudi, obično, ne jedu meso ptica grabljivica poput npr. lešinara, orlova, sova. Zbog toga taj virus nije dospio do čovjeka.
Šejh Ez-Zindani: Da li bi taj parazit mogao dospijeti u čovjekov organizam ako bi jeo meso tih grabljivica?
Dr Nilson: Jos nije registrovan ni jedan slučaj oboljena od tog parazita među ljudima, ali svi naučni dokazi ukazuju na to da on može dospijeti u čovjekov organizam.
Šejh Ez-Zindani: Kada je otkriveno da meso životinja i ptica grabljivica prouzrokuje bolesti? Kada je čovjek mogao da to spozna?
Dr Nilson: Možemo vidjeti kroz historiju da je covjek obolijevao od napada tih parazita i bolesti koje oni izazivaju jos od drevnih vremena. To je utvrđeno otkopavanjem starih egipatskih grobnica i mumija koje su stare oko 4000 godina, tako da je pronađena bilharzija. Do prije 150 godina jos niko nije počeo proucavati ulogu postojanja tih parazita. Otkriće mikroskopa utjecalo je da se promijeni cijeli pravac u odnosu na bakterije. Razvila se ideja o proučavanju uloge postojanja tih parazita, a to se desilo tek prije 150 godina. Navešću jedan primjer za to: Što se tiče parazita bilharzije, njega je otkrio njemački naučnik koji je radio u Egiptu 1852. godine. Tada smo saznali za postojanje parazita, jer smo bili u mogućnosti da ga vidimo pomoću mikroskopa, ali se uloga postojanja parazita bilharzije u mokraći i van nje otkrila tek 1914. godine, tj. tek nakon otprilike 140 godina. Međutim, Japanci su otkrili jedan drugi parazit godinu dana prije toga, tj. spoznaja bolesti i njenih uzročnika je novijeg datuma.
(preuzeto iz časopisa “El-‘idzazu-l-‘ilmi”, br. 7., džumade-l-ula, 1421. g/h, str. 22-26)
(Akos.ba)
