Zapadni mediji i dalje koriste napad na Charlie Hebdo za širenje propagande o „islamizaciji“ Evrope.
 

Piše: Sharif Nashashibi

Medijsko izvještavanje o ubistvima u Parizu tipično je za prethodne incidente koje uključuju islam i slobodu govora na Zapadu.

Mnogi izvještaji su bili obmanjujući, senzacionalistički i apsurdni – poput „stručnjaka za terorizam“ na Fox Newsu koji je opisao Birmingham kao „stopostotni muslimanski grad“.

Novinari su se pridružili kampanji „Je suis Charlie“. Mnogi nikada neće naći opravdanje za sadržaj Charlie Hebdoa, pa zašto se onda identifikovati sa tim listom? Čovjek može osuditi ubistvo osoblja lista bez prihvatanja onoga za šta se taj list zalaže.

Mediji nerado istražuju uzroke radikalizma koji su doveli do takvih napada, kao da to ukazuje na opravdanje. Prema tome, malo se raspravlja o otuđenosti muslimana u Francuskoj i širom Evrope.

Rezultat je pojednostavljeni diskurs islama naspram slobode govora. Sloboda govora je naivno prikazana kao apsolutna sloboda o kojoj se ne može pregovarati, ohrabrujući time rasističke elemente društva kada su evropski osjećaji krajnje desnice u porastu.

Zapravo, postoje ograničenja svakog prava. U Francuskoj, sloboda izražavanja „ograničena je strogim zakonima protiv klevete i o zaštiti privatnosti“ i  „nekim od najstrožijih zakona protiv govora mržnje u Evropskoj uniji“, navodi organizacija Indeks cenzure.

Dvostruki standardi

U Francuskoj – i drugim evropskim zemljama – negiranje holokausta je zločin, ali ne i drugih genocida. Nad muslimanima se vrši pretjeran nadzor.  Nošenje vjerskih obilježja ili odjeće zabranjeno je u školama, kao i nošenje marame na javnim mjestima i obavljanje islamske molitve na ulici.

Opširnije na portalu Al Jazeere:

Islam i sloboda govora: Šta je tako smiješno?

Biografija autora

Sharif Nashashibi

Sharif Nashashibi je nagrađivani novinar i analitičar za arapska pitanja. Redovni je dopisnik Al Jazeere English, Al Arabiya Newsa, The Nationala, magazina The Middle East i web portala Middle East Eye.