Kako je nastala “travnička jacija”?

U Bosni je “Sidi” ostao poznat po svojim fetvama, a naročito onoj o “travničkoj jaciji” (pismeni trag nije sačuvan), kojom je dozvolio obavljanje posljednjeg namaza (molitve) sat i pol po zalasku sunca (“bir bučuk”) na osnovu posmatranja zalaska sunca sa Vlašića.

 

“Jedni islamski učenjaci tumačili su da jacija počinje čim po zalasku sunca nestane rumeni, dok su drugi smatrali da je potrebno da nestane i bjeline. Pošto je to tumačenje relativno, ortodoksno je ustanovljeno: da jacija počinje čim nestane i svake bjeline, to jest poslije zalaska sunca na dva sata.

 

To vrijeme nije konveniralo naročito radnom svijetu koji treba više odmora, pa pošto nije zasnovano na čvrstom šerijatskom propisu, muftija je nastojao da nađe soluciju između ta dva diametralna tumačenja islamskih učenjaka. Najdužeg dana u godini muftija se popeo na Vlašić, te posmatrajući prirodne pojave poslije zalaska sunca i dijeljenja noći od dana, ustanovio je: da na zapadu nestane svake rumeni, a i bjeline u jedan sat i dvadeset pet minuta poslije akšama (zalaska sunca).

 

Ostavljajući još 5 minuta temkina, ustanovio je da se jacija može klanjati u 1,30 po akšamu, tj. pola ( sata) ranije no što je uobičajeno i o tome je izdao fetvu.”

 

Akos.ba