5. april 1992: Početak opsade Sarajeva – najduže opsade glavnog grada u modernoj historiji

Na današnji dan, 5. aprila 1992. godine, započela je opsada Sarajeva, najduža opsada glavnog grada u modernoj historiji, koja je trajala 1.425 dana. Ovaj period obilježen je neviđenim stradanjima stanovnika Sarajeva, koji su svakodnevno bili izloženi granatiranjima i snajperskoj vatri s položaja Vojske Republike Srpske smještenih na okolnim brdima.

Opsada je formalno počela zauzimanjem Međunarodnog aerodroma Sarajevo od strane Jugoslovenske narodne armije (JNA) u noći sa 4. na 5. april 1992. godine. Istog dana, desetine hiljada građana Sarajeva okupile su se na mirnim demonstracijama ispred Skupštine Republike Bosne i Hercegovine, zahtijevajući uklanjanje barikada i sprječavanje rata.

Tokom ovih demonstracija, snajperisti su otvorili vatru na nenaoružane građane. Na mostu Vrbanja, danas poznatom kao Most Suade i Olge, ubijene su Suada Dilberović, studentica medicine iz Dubrovnika, i Olga Sučić, službenica iz Sarajeva. One su postale prve civilne žrtve opsade Sarajeva.

Također, među prvim žrtvama bio je i 16-godišnji polaznik Policijske akademije, Samir Mišić, koji je stradao kada su agresorske snage zauzele Vojnu školu na Vracama.

Tokom opsade, Sarajevo je svakodnevno bilo izloženo prosječno s 329 granata, a najintenzivnije granatiranje dogodilo se 22. jula 1993. godine, kada je na grad ispaljeno 3.777 projektila. Granate su pogađale civilne, kulturne i vjerske objekte, uključujući bolnice, pri čemu su mnogi građani izgubili živote ili bili ranjeni.

Tokom opsade, poginulo je 11.541 građanin Sarajeva, među njima 1.601 dijete. Ovi podaci svjedoče o razmjerama tragedije koja je zadesila glavni grad Bosne i Hercegovine tokom gotovo četiri godine opsade.

Danas, 33 godine kasnije, sjećamo se svih žrtava i odajemo počast njihovoj hrabrosti i stradanju, podsjećajući se na važnost mira i suživota.

Opsada Sarajeva nije slomila duh njegovih stanovnika. Naprotiv, kroz 1.425 dana tame, patnje i gubitaka, Sarajlije su pokazale izuzetnu snagu, zajedništvo i hrabrost. Nakon što su granate utihnule, ostala je rana – ali i nevjerovatna otpornost naroda. Sarajevo je nastavilo da živi u svojoj raznolikosti, bez osvete i mržnje. Grad koji je pretrpio toliko razaranja ostao je dom za sve. Širokogrudi duh Sarajlija i njihova vjera u suživot, toleranciju i ljudskost dokaz su da ni najduža opsada u historiji nije mogla uništiti ono što Sarajevo zaista jeste – simbol opstojnosti, otvorenosti i nade za buduće generacije.

akos.ba