Polacy  w Bośni i Hercegownie –badrzo dobrze  zintegrowana  mniejszość narodowa

Polacy są zamieszkiwali w Bośni i Hercegowinie  podczas  rządów  Austro-Węgier  w  Bośni i Hercegowinie. Polaków  przyciągała  ziemia  bośniaczka,  i wszyskie  inne   korzyści  oferowane  przez  obywateli   Austro-Węgeier  imigrantom. Ważnie je zaznaczyć że są biłe dwie grupy Polaków który są przyjechały na teritorii  naszeg  państwa.  Pierwsza grupa przyjechała je z Galicji, oni są znali język polski. Druga grupa także przyjechała z Galicji , ali osiedlili się  w Galicji  z  Ukrainy oni  nie znają  języka  polskiego. Te  dwie grupy w  większości się osiedlili  na  północnej części  Bośni i Hercegowini,  a większość  nich  była w  Bania Luka, Derventi, Bosanska Gradiska  i  Prniavor .

Miejsca  z  większością  Polaków   

Podczas 1912 roku , w okolic  Prniavor  znajdowały  się  miejsca  głównie zaludnione  przez poskich  imigrantów: Rakowac, Stara Dubrawa, Grabaśnica  i  Novi Martinac. W sąsiedztwie   Basanska Gradiszka: Miljevicka  Kozara,  Celinowa,  Bukowik.  Większość  osiedlonych Polaków zajmowała sie dziełanością  na wsi, co im z pewnością było  głównym  zainteresowaniem  podczas ich życia w Bośni. Polacy są podczas  okupacji  Bośni i Hercegowini, aż  do II Wojny Swiatowej byłi zangażowani w  życie codzienie, nawet nie zauważono  różnicy  między nimi a lokałną społecznością w każdym segmencie. Uważa się, że liczba Polaków  w  Bośni  i Hercegowinie  wynosila  około  20.000 do 1930 roku , a ich liczna przed koniec II Wojny Swiatowej  wynosiła  mniej niż  5 tysięcy. Polacy są w czasie II wojny światowej  byli uważani za przyjaciół  pochodzących  z  ,,państva komunistycznego „  jednak  to nie wystarczyło, aby utrzymać Polaków w Bośni i Hercegowinie.

Niekorzystna  pozycja  i  emigracja  z  Bośni  i  Hercegowiny

Ze wzgędu  na  niekorzystne warunki życia, które  się zmieniły w czasie  II  Wojny Swiatowej, ale także z powodu złych relacji  władz  wobec nich,  Polacy  zdecydowali  się na duży krok  i zorganizowali powróz do ojczyzny Polska. Z tej okazji  1.7.1945 roku na jednej konferencji  zdecydowano, że się  przed opuszczeniem   Bośni  i  Hercegowiny  zwrócić się do premiera   Bośni i Hercegowiny  Rodoljub Colakovicu , mając  nadzieję ze będzie on wysoko  postawiony   człowiek ich  powrót  do Polski udał się najlepszym porządku.  Po tym,  jak  Colakovic    rozpatrzył  wymagania  Polaków  postanowił  ze będzie wspierać  ich w  intencji,  a  delegacja  polska  w  składzie:  Jan Urban, Jan Komuś i Rozmus   wysłali  list  Ambasady  Rzeczypospolitej  Polskiej  w  Belgradzie, gdzie wyszukał  wparcie dła eksmisji.  Kiedy ambasada wyraziła zgodę  Polaków uważało że spełniają one wymagania  dotyczące  ich  deportacji,  jednak  pojawiły się problemy, kiedy Polacy zażądali odszkodowania za nabyte nieruchomości, które  należy pozostawić w Bośni i Hercegowinie. Rzęd Jugosławii nie chcąc słyszeć ten wniosek, co w znaczajnym stopniu  skomplikowało  problem Polaków w Bośni  i  Hercegowinie, który  spędzili czasu w napięciu żadnych  konkretnych  informacji na temat  ,,sprawy polskej,

Prevod: Alma Duzan – Efendić

Autor: Admir Lisica

Tekst na bosanskom jeziku