Dimenzije seksualne revolucije: Za svaku ekstremnu društvenu akciju postoji ekstremna reakcija

Poglavlje 2

AIDS, MODERNOSTI SEKSUALNA REVOLUCIJA
2. Višestruka dimenzija seksualne revolucije modernosti
Mnogo Zapadnih autora (naprimjer Fromer, 1983.; Nass, 1981. i Rathus, 1983.) vežu početak seksualne revolucije za kraj Prvog svjetskog rata ili za pokret suprotstavljanja omladine društvenim normama i tradicijama iz ’60-tih. Pronicljivija perspektiva će pokazati da ova seksualna razuzdanost ima duboke korijene u historiji, psihologiji, filozofiji, ekonomiji i tehnologiji moderne Zapadne kulture. Ni prostor ni vrijeme mi neće dopustiti da detaljno razmotrim ove višestruke aspekte; zato ću ograničiti svoje izlaganje na najvažnije relevantne odlike svakog aspekta.

a. Historijska dimenzija

Sa historijske tačke gledišta seksualna revolucija može biti posmatrana kao žestoka reakcija na kršćansku obuzetost seksom kao zlom i giješnim činom. Od pada Rima pa do otprilike XV stoljeća crkveni autoriteti su mučenjem natjerali više hiljada Evropljana da priznaju seksualne odnose sa đavolom. Metode mučenja, u detalje propisane od vodećeg crkvenog svećenstva, a u cilju izvlačenja “ispovijesti”, uključivale su tako svirepe i brutalne kazne kao što je zabadanje oštrog predmeta ispod ”.. .svakog nokta na prstima ruku i nogu” (Cavendish, 1970., str. 854), bolno stezanje tijela konopcima i stavljanje oštre šipke između butina ili stavljanje jakog mlaza vode u usta. Čak ni mala dijeca onih koji su bili optuženi da su imali seksualne odnose su đavolom nisu bila pošteđena raznih psiholoških pritisaka da “priznaju protiv svojih majki” (Cavendish, 1970., str. 854). Nakon priznavanja slijedilo je javno spaljivanje. Cijela sela u Švicarskoj i južnoj Njemačkoj bila su uništena na ovaj način (Sarason & Sarason, 1987.). A 1589., 133 osobe su bile spaljene za jedan dan u Quidinburgu, a pronalazač vještica u Njemačkoj kaže da je izvršio 700 pogubljenja prije umirovljenja (Cavendish., 1970, str. 855). U ovoj gruboj kažnjivoj klimi u odnosu na seks, bilo je sasvim prirodno za evropske žene da izbjegnu svoju strašnu sudbinu sprečavajući i odbijajući sve svoje erotske seksualne misli.

Iako je barbarsko ubijanje nevinih duša prekinuto, kršćanstvo je nastavilo da gleda na seks, čak između bračnih drugova, kao na “manje od dva zla”, dok je veće zlo svakako preljuba. Od samog početka kršćanstva Sveti Pavle je citiran kako kaže:

Ja bih da svi ljudi budu kao i ja (to jeste neudati i neoženjeni)… Zbog toga kažem neoženjenima i udovicama, za njih je dobro da se strpe kao što sam i ja. A ako se ne mogu uzdržati, neka se žene a onda spale (Rathus, 1983., str. 248).

Augustin i Aquinas su bili dvojica vodećih i najutjecajnijih svetaca u završnoj fazi razvoja kršćanske seksualne etike. Obojica su napravili odvratnu sliku o seksu kao izvoru zla. Jedina uloga seksa koju su oni nerado prihvatili je produžetak ljudske vrste. Čak i u ovoj bračnoj vezi, oni su upozoravali protiv činjenja toga radi užitka, pogotovu supruge čiji orgazam i nije neophodan za trudnoću. Sveti Augustin je jasno upozorio daje ljudska seksualna potreba dio kršc’anske dogme o prvom grijehu (Fromer, 1983.). Crkva se čak mršti na “pretjeranu” ljubav muža prema supruzi. Sveti Jerom je ustvrdio da je čovjek koji voli svoju suprugu “previše” bludnik, argument koji je nedavno bio podržan od strane pape Ivana Pavla II 1980. (Rathus, 1983.).

Za svaku ekstremnu društvenu akciju postoji ekstremna reakcija

Historija nam govori da ce bez objavljene Božanske upute, ekstremi u moralnom i društvenom ponašanju sigurno prouzrokovati antagonističke i ekstremne mjere osvete. Vjerovatno nema bolje ilustracije ovom fenomenu od područja seksualnosti. Naprimjer, Rimljani su naslijedili labave stavove i praksu o seksu od Grka i pretvorili ih u do tada nepoznat ekstrem potpune odsutnosti kontrole u bilo kojoj formi saglasnog seksa ili silovanja ili sadizma. Fromer ovako opisuje to ekstremno rimljansko seksualno ponašanje:

Rimljani su prenijeli seksualni užitak Grka do ekstrema… to je bilo preneseno sa intenzitetom i koncentracijom kojaje skoro paradoksalna za prirodu seksualnosti. Nije postojala kontrola u pogledu dopuštenih oblika seksualnosti i eksces se skoro pretvorio u nasilje. Silovanje (heteroseksualno i homoseksualno), pedofilija (ljubav prema dječacima) i sadizam su bili svakodnevni (1983., str.70).

Julije Cezar je bio poznat po tome što je bio biseksualac, i drugi imperatori kao što je Kaligula održavali su orgije u kojima su praktikovali sadizam i seksualne odnose sa životinjama (Rathus, 1983., str. 9).

Za svaku ekstremnu društvenu akciju postoji ekstremna reakcija kao što naš podnaslov kaže; tako nakon pada Rimske imperije, Katoličk^crkva vlada u periodu srednjeg vijeka, sa svojim ekstremno osvetničkim stavovima o seksualnosti, spaljujući one koji su bili prisiljeni da priznaju da su imali seksualni odnos sa đavolom, propagirajući svećenstvo, propagirajući da su žene instrument zla i generalno zastupajući grješnost i zle atribute seksa. Tako se klatno zanjihalo iz jednog ekstrema u drugi. Crkva je, takva kakva je bila, izgradila čvrstu branu da vrati nazad erotsku poplavu razvratnih Rimljana.

Onda je došla renesansa sa svojim antikatoličkim i antireligioznim zovom da gurne klatno nazad, u ekstrem seksualne revolucije. Brana seksualnog suzbijanja je postepeno nestajala sve dok se nije potpuno izgubila pod nepodnošljivim pritiskom koji je akumuliran vijekovima. S obzirom na ovo, seksualnu revoluciju treba posmatrati kao nešto nerazdvojivo od seksualnog antireligioznog pokreta evropskog prosvjetiteljstva iz XVII i XIX stoljeća i pojave naučne i tehnološke revolucije. Racionalna misao je dominirala filozofijom, empirizam je povećao znanstveni napredak, a umjetnost i literatura su se ogledale u novim “oslobođenim” erotskim trendovima.

Iako je seksualnoj revoluciji, kao što danas znamo, trebalo mnogo godina da dostigne klimaks, jaju vidim kao uspavani vulkan kojemu treba mnogo godina da eksplodira. Društveni i psihološki preokreti Prvog svjetskog rata ili suprotstavljanje omladine društvenim normama i tradicijama iz ’60-tih, samo su oslabili stijenu na ustima vulkana uzrokujući tako neizbježnu erupciju.

Odlomak iz knjige: “AIDS/SIDA i kriza modernog svijeta u svjetlu islama”
Autor: Malik Badri; biblioteka Duh i vrijeme; format: A5; br. str. 408; povez tvrdi
Narudžbe na službenoj stranici El-Kalema: elkalem.ba
AIDS/SIADA i kriza modernog svijeta u svjetlu islama

Detaljnije
Knjiga spada u onu vrstu literature koja je vrlo oskudna a čiji su značaj i potreba za njom ogromni. Kod nas skoro da se i ne može naći nijedna druga knjiga, koja se bavi ovom savremenom pošasti – pošasti side, kojoj savremena zapadna civilizacija puše u njedra i, time što daje čak privilegiran status osobama koje upražnjavaju devijantan i neprirodan seks sa istopolnim partnerom – na način da istražuje njene uzroke i da se bavi njenim stvarnim posljedicama, o kojima javnost zna samo mali dio.
Knjiga je podijeljena na jedanaest poglavlja: 1. Šta je AIDS?; 2. AIDS, modernost i seksualna revolucija; 3. AIDS i homoseksualna revolucija; 4. Modernost i širenje AIDSA-a neseksualnim putem; 5. Da li su crnci uvezli AIDS bijeloj modernosti ili je AIDS nastao u SAD-u?; 6. Da li je Hiv divlji tigar, cica-maca, ili cica-maca preobražena u tigra?; 7. Zapadni model prevencije AIDS-a – neuspjeh na sjeveru i katastrofa na jugu; 8. Prevencija AIDS-a: islamski pristup; 9. Islamska prevencija nasuprot zapadne prevencije: sociološko-medicinski problem ili civilizacijski sukob?; 10. Promjena uloge onih koji se bave prevencijom AIDS-a u okviru islamske perspektive – praktičan pristup; 11. Uloga vlada, medija i islamskih pokreta u prevenciji AIDS-a.
Na kraju knjige dat je izvrstan pogovor naših uvaženih profesora: dr. Hamze Mujagića i mr. Orhana Bajraktarevića pod naslovom: „Islam i seksualna kriza evro-američke modernosti“.

Akos.ba