Parovi u Gazi slave masovno vjenčanje tokom krhkog primirja: Zrno nade usred ruševina i bola
U Khan Younisu, na samom jugu Pojasa Gaze, među razrušenim zgradama i podsjetnicima na dvije godine rata, razaranja i gubitaka, Palestinci su ovog utorka doživjeli prizor koji je gotovo zaboravljen – masovno vjenčanje više od 50 parova. U vremenu kada su svadbe, kao jedan od najvažnijih društvenih običaja palestinske kulture, postale rijetkost zbog neprekidnog nasilja, ova svečanost simbolizirala je ponovni početak, prkos i nadu.
Među mladencima bili su i Eman Hassan Lawwa i Hikmat Lawwa, oboje odjeveni u tradicionalne palestinske motive – ona u haljinu u bojama palestinske zastave, a on u jednostavno odijelo. Držeći se za ruke, koračali su kroz ruševine zajedno sa desetinama drugih parova, dijeleći isti san: započeti novi život uprkos svemu što ih okružuje.
„Uprkos svemu što se dešavalo, započinjemo novi život,“ rekao je Hikmat. „Ako Bog da, ovo će značiti kraj rata.“ Ipak, njihova svakodnevica ostaje daleko od normalne. Poput većine od više od dva miliona stanovnika Gaze, i oni su raseljeni. Bježeći od sukoba, našli su privremeni smještaj u Deir al-Baluhu, boreći se da pronađu osnovne potrepštine poput hrane i skloništa. „Nekada sam sanjao da imam dom, posao, život poput drugih,“ rekao je Hikmat. „Danas je moj san da pronađem šator.“
Sama ceremonija, koju je finansirala humanitarna organizacija Al Fares Al Shahim uz podršku Ujedinjenih Arapskih Emirata, pružila je mladencima bar kratkotrajni osjećaj normalnosti. Parovi su uz simboličnu finansijsku pomoć i osnovne potrepštine nastojali napraviti prvi korak ka zajedničkoj budućnosti.
Za Palestince, svadbe su mnogo više od svečanosti – to su dani ispunjeni muzikom, tradicionalnim plesovima, velikim porodičnim okupljanjima i simboličnim običajima koji povezuju generacije. One su i izraz otpornosti, rekao je Randa Serhan, sociolog sa Barnard Collegea, naglašavajući da svako novo vjenčanje predstavlja nastavak života uprkos nemogućim uslovima. „Svako novo vjenčanje znači i novu djecu, nove generacije koje čuvaju sjećanja i nasljeđe,“ kazala je.
Ovog utorka, kolona ukrašenih automobila prošla je kroz ulice Khan Younisa, okružena gomilama ljudi koji su mahali palestinskim zastavama. Muzika se razlijegala iznad ruševina dok su porodice plesale, slaveći život i trudeći se da na trenutak potisnu bol i gubitke koji su obilježili protekle godine.
Za Eman, radost je bila isprepletena s dubokom tugom. Na dan svog vjenčanja, u mislima je nosila uspomene na oca, majku i članove porodice koji su izgubili život u ratu. „Teško je osjetiti radost nakon tolikog bola,“ rekla je kroz suze. „Ako Bog da, obnovit ćemo sve, ciglu po ciglu.“
Masovno vjenčanje u Gazi tako je postalo mnogo više od ceremonije – postalo je simbol otpora, nade i neumorne ljudske želje za životom čak i tamo gdje se čini da je život gotovo nemoguć.
