Muhamed Tajib Okić: Učenjak iz BiH koji je predavao na mnogim svjetskim univerzitetima

Iako je prošlo 46 godina od njegove smrti, bosanskohercegovački učenjak i profesor hadisa Muhamed Tajib Okić nije zaboravljen, prvenstveno zbog svojih cijenjenih djela i naučnih radova.

Okić je rođen 1. decembra 1902. godine u Gračanici u Bosni i Hercegovini, a preminuo je 9. marta 1977. godine.

Penzionisani profesor Fakulteta islamskih nauka Univerziteta Ataturk u turskom Erzurumu prof. Dr. Yusuf Ziya Kavakci i arhivist u Gazi Husrev-begovoj biblioteci Hamza Lavić u razgovoru za Anadoliju govorili su o profesoru Okiću koji je bio poznat kao “učitelj učitelja” u oblasti teologije u Turkiye, budući da je nekada predavao na nekoliko turskih univerziteta.

Prof. Kavakci je istakao da je upoznao profesora Okića u Erzurumu.

“Nisam bio njegov student. Okić je predavao na Fakultetu islamskih nauka u Ankari, Višem islamskom institutu u Konyi, Višem islamskom institutu u Izmiru i Fakultetu islamskih nauka u Erzurumu. Upoznao sam ga dok sam bio vanredni profesor u Erzurumu”, rekao je prof. Kavakci te dalje dodao:

“Profesor Okić je bio veoma vrijedan, ljubazan i veoma cijenjena osoba.”

Istakao je da su zahvaljujući upravo profesoru Okiću mnogi studenti kasnije postali vrsni učenjaci i stručnjaci.

“Profesor Okić je živio sam. Dok je bio u Ankari, posjećivao sam ga u raznim prilikama. On je predavao odličnim i vrlo obrazovanim ljudima na Fakultetima islamskih nauka. Mnogi ljudi koji su postali profesori na Fakultetima islamskih nauka bili su njegovi studenti”, ispričao je prof. Kavakci.

– Disciplinovana i principijelna osoba –

Dodao je da je profesor Okić bio veoma disciplinovana i principijelna osoba:

“Stanovao je u prenoćištu u Erzurumu. Jednog dana je krenuo avionom za Ankaru, ali mu je let otkazan zbog vremenskih neprilika. Nije želio odustati od putovanja te je otišao autobusom. Na put je krenuo bez obzira na hladne vremenske prilike, ali se na putu razbolio i kasnije je preminuo u Ankari”.

Prof. Kavakci je ispričao da je profesor Okić želio da bude ukopan u svojoj Bosni i Hercegovini.

“Napustio je Bosnu i Hercegovinu za vrijeme Titove vladavine, ali je želio da bude ukopan u Bosni. Nakon ogromnih napora Okićevih studenata, automobilom je uprkos teškim zimskim uvjetima prevezen u Sarajevo i tamo sahranjen”, kazao je Kavakci.

Kako je istakao, profesor Okić je imao dosta težak život, ali je nakon svega našao “vječni mir” u svojoj domovini.

– Jedan od najistaknutijih bošnjačkih učenjaka –

Arhivist u Gazi Husrev-begovoj biblioteci Hamza Lavić istakao je da je profesor Okić napustio Bosnu i Hercegovinu kao veoma mlad i da zbog toga nije mnogo poznat u svojoj domovini.

“Okić je jedan od najistaknutijih bošnjačkih učenjaka. Školovao se i na Zapadu i na Istoku, a nakon školovanja i studija otišao je u Ankaru i počeo tamo raditi. Okić je bio jedan od osnivača Fakulteta islamskih nauka Univerziteta u Ankari. Mnogo više je poznat i veoma cijenjen učenjak u Turkiye nego u Bosni i Hercegovini”, rekao je Lavić.

Dodao je da su mnogi značajni rukopisi koji su stoljećima čuvani u Bosni i Hercegovini, tokom nemilih dešavanja i ratova izgubljeni ili oštećeni.

“Osim u Gazi Husrev-begovoj biblioteci, jedna od sačuvanih zbirki su rukopisi porodice Okić. Ova djela se čuvaju u Historijskom arhivu Sarajevo”, istakao je Lavić.

Ovi radovi, kako je pojasnio, dugo godina nisu bili dostupni istraživačima zbog malog broja učenjaka u regiji koji poznaju i govore osmanski jezik.

Lavić je podsjetio da je u saradnji Gazi Husrev-begove biblioteke i Historijskog arhiva Sarajeva pripremljen Katalog rukopisa na arapskom, turskom, perzijskom i bosanskom jeziku u kojem se nalaze rukopisi Muhameda Tajiba Okića, njegovog oca Mehmeda Tevfika Okića i njegovog djeda Jusufa Okića.

Na kraju je istakao da je profesor Okić zasigurno jedan od najuglednijih bošnjačkih učenjaka i intelektualaca.

– Školovao se u mnogim gradovima –

Okić je rođen u Gračanici, gdje je proveo samo rano djetinjstvo. Nastavio je školovanje u Sarajevu, zatim u Zagrebu, Parizu i mnogim drugim gradovima.

Radio je kao profesor na Prvoj muškoj gimnaziji u Sarajevu, Velikoj medresi u Skoplju, Šerijatskoj gimnaziji u Sarajevu. Jedno vrijeme tokom Drugog svjetskog rata radio je u Ambasadi Turkiye u Beogradu. Poslije Drugog svjetskog rata odlazi u Turkiye, gdje ostaje da živi i radi do kraja života.

Imao je veoma široko obrazovanje, govorio je više svjetskih jezika, napisao mnoga značajna djela iz oblasti književnosti, islamskih nauka, historije i filozofije.

Predavao na mnogim svjetskim univerzitetima. Preminuo je 9. marta 1977. godine u Ankari, a po vlastitoj želji, ukopan je na groblju Bare u Sarajevu.