Ne treba čuditi što bošnjački narod pozdravlja Tursku kao  prijateljsku zemlju

Za sve muslimane širom svijeta počeo je sveti mjesec ramazan. Počeo je sa novim žrtvama u Palestini. Mnogi muslimani širom svijeta proživljavaju jednu od najvećih egzistencijalni kriza još od srednjovjekovnih krstaških ratova. Islamofobija u svijetu sve više raste. Pogotovo u Evropskoj uniji i odnosu naspram Bosne i Hercegovine. Najviše zbog činjenice da je Bosna tu u srcu Evrope, ali samo u geografskom smislu. Iako Bošnjaci stoljećima žive u Evropi, na njih se i dalje gleda kao na strano tijelo, koje treba da „nauči evropske vrijednosti“. Jedan naizgled beznačajan ali jako indikativan primjer takve percepcije se mogao primjetiti prvog dana ramazana u Sarajevu kada je na zgradi Njemačke istaknuta velika zastava LGBTQ populacije. Zbog čega baš u ovaj mjesec, kada ljudi nastoje da se okrenu duhovnosti i kada ne žele da razmišljaju o konfliktnim temama? Možda se iza toga krije neka druga namjera od puke „borbe za ljudska prava“ u ime jedne marginalne skupine koja upošte nije ugrožena na način kako se to želi predstaviti.

Bošnjaci nisu problem

Vjerovatno se nova „tolerantna“ Evropa nada da će isprovocirati „desetine hiljada mudžahedina“  kako bi napokon imali opravdanje za krajnje nekorektan odnos prema bošnjačkom narodu. Nije tajna da u Evropskom parlamentu Bosnu i Hercegovinu predstavlja Hrvatska, koja je našu domovinu kroz historiju koristila kao tampon zonu kroz razne ratne i ekonomske sukobe u bezbroj primjera. Zadnji takav primjer je svakako agresija na Bosnu i Hercegovinu devedesetih godina prošlog stoljeća. Država Hrvatska koja otvoreno slavi međunarodno osuđene ratne zločince koji su otvarali grozomorne koncentracione logore u Bosni i Hercegovini, po instrukcijama iz Zagreba. Iako su tokom proteklih decenija Bošnjaci gradili Njemačku, Austriju, Švedsku i ostale zemlje doprinoseći njihovim ekonomijama svojim poštenim radom, još uvijek se u Evropi vode debate da li njima treba uopšte „muslimanska Bosna“. Bosna i Hercegovina kao most za navodnu „muslimansku najezdu“ o kojoj govore evropski rasisti ogrnuti plaštom ljudskih prava u koja ne vjeruju. Olahko se zaboravlja da je upravo Zapadna Evropska direktno odgovorna za izbjegličku krizu,  bezuslovno podržavši brutalnu pljačku Bliskog Istoka, koja je započela invazijom na Irak. O tome više niko ne priča ili ne mari. Izgleda da je problem Bosna i Hercegovina. Naravno, to nema veze sa istinom i realnošću. Problem je duboko ukrojenjeni, historijski rasizam bijelih kolonizatora prema svemu što nije rasno čisto i kršćansko. Jer manjine su dobre Evropi dok rade kao jeftina radna snaga.  Dok rade kao fizički radnici, kuhari, preči suđa ili zaštitari koji ginu štiteći Charlie Ebdoe. Ali kada te manjine žele da osjete istinsku jednakost onda ih se brzo podsjeća da oni tu ne pripadaju i da oni nisu dio evropske civilizacije. Tada im se govori da promjene svoj identitet, jer je navodno temelj Evrope kršćanstvo, što je notorna laž.

Običaji i identitet

Postoje dvostruki standardi. Tako je Srbija, zemlja koja se nikada zvanično ni suštinski nije obračunala sa svojom krvavom prošlošću danas okarakterisana kao srodna duša Evropske Unije. Zamislimo samo da su Bošnjaci u Sandžaku genocidom izovjevali formiranje neke hipotetičke “Republike Bošnjačke“ u Srbiji devedesetih godina. Vjerovatno bi Bosni danas prijetili nekim novim krstaškim ratom, kao što joj suštinski i prijete odašiljući poruke o vjerskoj eksluzivnosti Evropske unije. Takve poruke mogu čuti među istaknutim evropskim političarima. Put Bosne i Hercegovine ka Zapadu vjerovatno nikada nije ni mogao biti moguć, a to se poprilično osjetilo u djelovanju raznih predstavnika EU koji su kroz našu zemlju prodefilovali uzimajući platu a ne radeći ništa za bosansku državnost. I onda se neupućeni pojedinci čude zašto bošnjački narod pozdravlja Tursku kao najbližu prijateljsku zemlju. To je zato  što koliko god Bošnjaci  nastojali da dokažu da pripadaju evropskom krugu naroda, oni kao takvi nikada neće biti prihvaćeni. A ironično je da su zaista njen integralni dio ako se pogleda historijski konteks. Tako poslije agresije, legalizacije genocida u vidu priznanja entitetskog uređenja, destruktivne i nepoštene ekonomske razmjene diktirane od EU, opstrukcije razvoja bosanske državnosti, Bošnjaci i dalje moraju da se pravdaju i dokazuju evropske vrijednosti i identitet. Zbog čega je to tako ako se vidi na primjeru Bugarske, Rumunije, Poljske da samoodrživ ekonomski sistem i nije norma za ulazak u EU. Jedina razlika jeste što u Bosni i Hercegovini žive Bošnjaci koji su mahom muslimani. Neki su evropljani izgleda više evropski od drugih. Možda da promjenimo sve svoje običaje, identitet,  polove, da li bi onda evropska gospoda bila zadovoljna sa nama?

Za Akos.ba piše: Haris Popaja