Hasan Benna i njegov stav prema palestinskom pitanju – 2. dio
Stav spram Jevreja
Iako brojna islamska djela nisu napravila jasnu razliku (sve do posljednjih godina) između neprijateljstva prema Jevrejima samo zato što su Jevreji i neprijateljstva prema Jevrejima koji uzurpiraju Palestinu, ali šejh Benna je predstavio, još u veoma ranom stupnju, kristalno jasan koncept koji razdvaja jevreje kao Sljedbenike knjige, koji se tretiraju prema općenitim prosudbama i imaju svoja prava koja su dobro poznata u islamskoj jurisprudenciji (pravu), i između tlačiteljskih cionističkih Jevreja s kojima se mora voditi borba, jer su zauzeli muslimanske zemlje i ugrozili prava muslimana, nešto što je Benna potvrdio pred američko-britanskim istražnim odborom 5. marta 1946. godine
Benna je osudio nepravdu kojoj su Jevreji bili izloženi u Evropi, ali se nije složio da su oni dobili svoju pravdu kroz prouzrokovanje nepravde palestinskom narodom i Arapima; Benna kaže: „Mi nesumnjivo osjećamo žaljenje zbog teškog jevrejskog iskušenja, ali to ne znači da je nepravda prema njima uklonjena uzrokovanjem nepravde nad Arapima i njihovi uzdizanjem putem lansiranja agresije na druge.“
Stav prema britanskom zaposjedanju Palestine
Šejh Benna je odbio Balfourovu deklaraciju. Smatrao je da su Britanci prekršili svoje obećanje prema Arapima o oslobođenju i nezavisnosti, te je izrazio svoj bijes naspram britanske represivne politike, gušenja sloboda, zaplašivanja civila i protjerivanja vođa. Deklarisao je svoju solidarnost sa Hadži-Aminom el-Husejnijom, vođom Palestine; takođe je upozorio muslimansko poslanstvo na Londonskoj konferenciji (februar/mart 1939. godine) na britansko lukavstvo i obmanu.
Benna je kazao u članku objavljenom u En-Neziru 6. decembra 1938. da je stvarni problem u osnovi između Arapa, koji posjeduju ovu zemlju u Palestini, i Britanije, koja upravlja zemljom, te ga treba staviti pod takve uvjete.
Ovo razumijevanje odražava iste rezultate do kojih su došli Arapi u Palestini nakon revolucije El-Burak (avgust 1929. godine) da je Britanija „korijen svih bolesti i uzrok svake pošasti“, budući da su njihovo protivljenje i revolucije usmjerene ka Britancima. Prema tome, šejh Benna je usvojio prijedloge Palestinskog nacionalnog pokreta glede zahtjeva palestinskog naroda od Britanije i rješavanja palestinskog pitanja. On je zahtjevao od Britanije da u potpunosti zaustavi jevrejsku migraciju, pusti zatvorenike, vrati one koji su u progonstvu, obešteti žrtve, te da Britanija prizna punu nezavisnost Palestine kao arapske i muslimanske države; ovo se može učiniti putem sporazuma koji jamči prava Arapima, i u kojem se sa Jevrejima odnosi kao sa manjinom.
Na primjenjenoj strani
Iako ovaj članak nije dostatan za govor o Benninim praktičnom naporu glede Palestine, stvarima koje su ispunile nekoliko studija, korisno je ukazati da su Muslimanska braća bila među prvim značajnim udruženjima koja su palestinsko pitanje učinila javnim problemom i pokrenuli javno mnijenje da djelu prema njemu, poglavito u Egiptu od 30-ih.
Njihov prvi pokušaj da prošire njihov poziv izvan Egipta je počeo u Palestini 1935. godine. Muslimansko bratstvo obično tvrdi da je najvažniji razlog za Bennino osnivanje posebnog tajnog aparata (En-Nizam El-Hass) unutar Muslimanskog bratstva otprilike 1940. godine bio taj da će njegovi pripadnici učestvovati u borbi za oslobođenje Palestine od britanskog mandata; i osujećivanje jevrejske šeme uspostavljanja nacionalne domovine na njihovoj zemlji; članovi ovog aparata bijahu probirani među najboljim članovima Muslimanskog bratstva. Oni bi prolazili kroz teške tjelesne vježbe, pored obuke o oružju.
U oktobru 1947. godine, Benna je najavio žrtvovanje deset hiljada Muslimanske braće, kao prve serije radi borbe u palestinskom boju, čiji su se znakovi erupcije počeli pojavljivati; rekao je Arapskoj ligi. Međutim, egipatska vlada je stegla obruč oko njih i odbila njihovo odlazak izuzev na veoma ograničavajući način. Uprkos tome, stotine su uspjele da učestvuju u bitkama, te su odigrali junačke uloge.
Hasan Benna nije bio sretan učinkom arapskih armija, te njihovim porazima i povlačenjima; stoga, on je odlučio da priremi veliku vojsku kako bi branio Jerusalim, koji je bio izložen ogromnoj opasnosti, poručujući da će proglasiti vjerski džihad (sveti rat) i narodno novačenje, nakon što su arapske vlasti zatajile. On je ponavljao ovaj kliše: „To je beskorisno, ovi ljudi neće da se bore!“
No, skupina Muslimanske braće se raspala u decembru 1948. godine prije završetka borbi; ono što je vrijedno spomena je da dok su se Muslimanska braća borila u Palestini, zabrinuli su se oko raspada svoje grupe i onoga što se dešava u Egiptu, Benna im je poslao pismo tražeći od njih da nastave svoju borbu, potvrdivši da je njihova borba u Palestini.
Njihova sudbina bila je eventualno stavljanje u pritvor i zatvore, čak i prije njihovog povratka u Egipat. Egipatska tajna služba je ubila Hasana Bennu 12. februara 1949. godine, neposredno prije potpisivanja primirja sa zionističkim entitetom.
Da sumiramo, Benna zaslužuje, na svoju stogodišnjicu, poseban spomen i poštovanje; on je platio račun svoje ljubavi, iskrene posvećenosti odbrani i oslobođenju Palestine; historija će ga uvijek pamtiti kao jednog od najznamenitijih ljudi stoljeća koji je mnogo toga dao za Palestinu i doprinio kako bi ona došla pod reflektore.
Izvor: ikhwanweb.com Za www.islam-iman.com – Preveo: Jusuf Džafić, student Šerijatsko-pravnog fakulteta na El-Azharu u Kairu
akos.ba
