Džamija u Planoj kod Bileće s jedinstvenim tipom minatera: Opstala četiri vijeka uprkos trima rušenjima
Piše: Almir Terzić
Džamija imama Ćamila efendije Avdića (ranija Avdića džamija), u naselju Plana kod Bileće, s jedistvenim tipom minareta u osmanskoj arhitekturi, spoja arhitekture crkvenih tornjeva s obližnje Jadranske obale odakle su i dolazili njeni graditelji opstala je na području istočne Hercegovine uprkos njenom rušenju u tri navrata i ove godine slavi punih 403 godina od izgradnje, od daleke 1617. godine.
Džamiju su prvi put u 18. vijeku srušili hajduci ili uskoci iz primorskih krajeva, a na kamenom luku ulaza u džamiju bio je uklesan natpis da su je 18. jula 1795. godine obnovili stanovnici sela. Drugi put je srušena 1941. godine u Drugom svjetskom ratu, a obnovljena 1964. godine, dok je treći put srušena u ratu u BiH 1992. godine, te opet obnovljena 2013. godine.
Puno je zanimljivosti vezanih za ovu džamiju, tako i ona da je njen posljednji imam Mustafa ef. Zahić ubijen 1941. godine i bačen u jamu. Njegovi posmrtni ostaci ni do danas nisu pronađeni.
Komisija za očuvanje nacionalnih spomenika Bosne i Hercegovine proglasila je 2006. godine mjesto i ostatke historijskog spomenika – tadašnje Avdića džamije u Plani, opština Bileća, nacionalnim spomenikom Bosne i Hercegovine.
– Džematlije od BiH do Skandinavije
“Povratak u ove krajeve istočne Hercegovine je krenuo 1999. godine i zajedno s obnovom porušenih kuća, krenula je obnova vjerskih objekata. Nažalost, do sada nisu svi obnovljeni. Svaki vjerski objekat čine njegovi vjernici, u ovom slučaju džemat, a mnoge džamije u entitetu Republika Srpska nažalost su i dalje rasuti diljem svijeta. Tako je i džemat ove džamije imama Ćamila efendije Avdića rasut po zemljama Skandinavije, po Americi, Kanadi, dalekoj Australiji.
Sada je na ovom području par porodica koje su ostale ovdje, uspjele opstati, u tim povratničkim, teškim, mukotrpnim godinama.
Prema Hivziji Hasandediću, džamija u Plani je podignuta 1026. (1617) hidžretske godine, što je bilo vidljivo iz natpisa koji je uklesan na kamenom luku džamijskih vrata. Džamiju su srušili hajduci ili uskoci iz primorskih krajeva, pa su je mještani 1. muharema 1210. (18. jula 1795.) hidžretske godine obnovili.
Imamsku i mualimsku dužnost u Plani od 1907. do 1917. godine vršio je Hasan ef. Fazlagić. Poslije njega, imami su bili: Šaćir ef. i Ali ef. Dreca, Rešid ef. Imamović i Mustafa ef. Zahić. Zahića su 1941. godine ubili “odmetnici” i on je bio posljednji imam ove džamije.
Za izdržavanje džamije i plaćanje njenih službenika vakif je zavještao četiri njive zvane: Luka, Cijepac, Podolje i Osmanagića njive i groblje sa čatrnjom uz džamiju.
Vakufu ove džamije pripadaju još groblja u Krivači, Njeganovićima, Šakotićima i Trensuli. Prihodi od ovih nekretnina 1913. godine iznosili su 30 forinti i davani su za plaću imamu koji je vršio imamsku dužnost u ovom mjestu.
Hasandedić kaže: “Džamija je ponovno srušena 1941. godine kada su, pred navalom odmetnika, odavde i iz okolnih sela, svi muslimani izbjegli.”
Džamija je obnovljena 1964. godine u izvornom obliku. Od 1964. godine dužnost imama povremeno je vršio glavni imam džamije u Bileći.
U haremu džamije sahranjeni su: Hamza Avdić (1816-1876), Šobo Avdić, umro 1800, Alija Avdić (1841 – 1926), Ziba Džubur i Arifa Čustović (1941). U Plani su živjele sljedeće porodice: Avdić, Čaović, Durmiš, Đapo, Kovač, Kusturica. Džamija je potpuno porušena u ratu u Bosni i Hercegovini 1992.-1995. godine.
“Džamija imama Ćamila efendije Abdića ove godine obilježava 400 godina od svoje izgradnje. Sagrađena je davne 1617. godine. Nekoliko puta dosad je rušena, tako u 18. vijeku, 1941. i 1992. godine. Ono što je zabilježeno jeste da je posljednji imam ove džamije Mustafa ef. Zahić ubijen i bačen sa ostalim svojim džematlijama, prvacima na Planoj u jamu. Dosada njegove kosti nisu našle smiraj u haremu. Otada je ova džamija povremeno imala neke vjerske aktivnosti poput klanjanja džuma, bajrama i ostalih naših u tradiciji zabilježenih obilježja kao što je mevlud. Mi smo, nakon 25 godina, ponovo vratili tu tradiciju, običaj da ova džamija ima mevlud na kojem se okupljaju svi raseljeni Bilećani, gdje se susreću, upoznaju, rodbina, prijatelji… Smatramo da ova džamija bez obzira što ovdje nema fizički toliko vjernika, jer je njen džemat razasut od daleke Švedske, Norveške, Danske, do BiH gdje ima dosta raseljenih Bilećana poput Brčkog, Tuzle, Zenice, Sarajeva, ipak centar tog okupljanja, druženja tih naših vjernika”, kaže efendija Bilalić.
– Klesari s Jadrana
Džamija plijeni svojom ljepotom, jer prema istraživanju profesora Machiela Kiela, ona ima tip minareta koji je jedistven u osmanskoj arhitekturi. Radi se o spoju arhitekture crkvenih tornjeva s obližnje jadranske obale, odakle su i dolazili graditelji (zidari i klesari)
“Prema istraživanju profesora Machiela Kiela, velikog stručnjaka za osmansku arhitekturu pri UNESCO-u, on je istražio da je postojalo 14 džamija ovakve arhitekture na području istočne Hercegovine. Naime, tu je spoj kršćansko-islamske arhitekture, jer su graditelji bili klesari s Jadrana, iz Dubrovnika, odnosno Dubrovačke Republike, i oni su koristili te crkvene tornjeve kao primjer takve arhitekture”, kaže efendija Bilalić.
Trenutno su obnovljenje Seferagica džamija u Dabrici kod Stolca, Čelebića (Džaferovića ili Šurkovića) džamija u Donjoj Bijenjoj, opština Nevesinje i na Planoj džamija Ćamila ef. Avdića.
Još dvije džamije iste arhitekture treba da se obnove, a to su džamija Hasan-paše Predojevića u Bileći i Telarevića džamija u Bijeljanima kod Fatnice.
– Električna energija četiri godine nakon obnove
U džamiji imama Ćamila efendije Avdića na Planoj klanja se džuma-namaz, kao i jedna od centralnih bajramskih proslava na području Bileće, za Ramazanski ili Kurban bajram.
– Od deset, obnovljeno pet džamija
U Medžlisu islamske zajednice Gacko prije rata postojalo je šest džamija i jedan mesdžid. Tri su džamije i mesdžid obnovljene u potpunosti, u toku je obnova još jedne džamije. Na području Bileće su prije rata postojale četiri džamije, dvije su u potpunosti obnovljene, jedna je u toku obnove i ima jedna džamija koja nije obnovljena od Drugog svjetskog rata, kada je porušena.