Uspomene iz nekog drugog vremena: Usamljene munare
Od početka 18. stoljeća Osmanlije se ubrzano povlače iz Evrope, završava se višestoljetna uprava osvajača iz Anadolije. Za vrijeme svoje vlasti Osmanlije su u Evropi od Peloponeza do Budimpešte i od Jedrena do Beograda ostavili iza sebe na stotine arhitektonskih spomenika. Neki su došli i do naših dana, ali većina je uništena, srušena, zapuštena. Neke su građevine ostale kao nijemi, usamljeni svjedoci nekadašnje Osmanske države.
Najinteresantniji primjeri arhitektonskih spomenika te vrste su usamljene munare, bez džamije. Na više mjesta u Evropi nakon povlačenja Osmanlija džamije su srušene ali su munare ostale uspravne kao gordi čuvari osmanskog kulturnog naslijeđa.
Jedna od najstarijih i najatraktivnijih usamljenih munara nalazi se u mađarskom gradu Eger. Pretpostavlja se da je izgrađena 1569. godine kao dio Kethuda džamije. U svom glasovitom djelu “Seyahatnama” ovu džamiju spominje i Evlija Čelebija. Kada su se krajem 17. stoljeća iz grada povukle Osmanlije džamija je srušena, međutim munara je ostala. Nova vlast je uložila ogromne napore da sruši i munaru uz pomoć čak 400 volova, ali nisu uspjeli. Ostala je uspravna da bi bila proglašena spomenikom slobode. Visoka 40 metara, munara u Egeru je jedna od najvažnijih turističkih atrakcija toga grada. Posjetioci mađarskog grada Egera plaćaju ulaznice da bi se popeli na šerefe i odatle uživali u pogledu na panoramu grada.
